چرا ما تا این حد مشغول سلبریتی‌ ها شده ­ایم؟

مسئله اثر گذاری سلبریتی‌ها و نقش آنها در روان و ذهن افراد مسئله‌ای است که در دوران استیلای شبکه های اجتماعی بیشتر باید مورد توجه قرار گیرد. در واقع جدای از نقش سلبریتی ها، ما همواره نقش مخاطبان این پدیده را نادیده می­گیریم. ما همواره فراموش می­کنیم که در کنار آنهایی که مایل به دیده شدن هستند، بخش دیگری نیز وجود دارند که تماشاگرند. به نظر می­رسد که سهم و نقش تماشا کننده نکته­ی مهم و پراهمیتی است که از نگاه‌ها و نظرها غافل مانده است. اصلا چرا ما اینقدرمشغول سلبریتی­ها شده­ایم که حاضریم آنها را دنبال کنیم، به عکس­ها و مجسمه­هایشان زل بزنیم، اخبارشان را دنبال کنیم، امضاهایشان را جمع کنیم، رصد زندگی خصوصی­شان برایمان جذاب باشد، به‌ مارک لباس­هایشان توجه‌ کنیم، نحوه پوشش و مدل موی آنها را تقلید کنیم و حتی خودمان را شبیه آنها کنیم.
به نظر می­رسد که در این مسئله نوعی اصلاح در حال رخ دادن است. اصلاح یک نقص، یا جبران یک کمبود. میلی به داشتن والدینی عالی‌تر. اما موضوع اصلی ماجرا چیست؟
فروید در یک مقاله به نام” رومانس های خانوادگی” اشاره مهمی به این موضوع می‌کند. او می­گوید برای یک کودک والدینش مرجع و منبع همه­ی باورهای او هستند و در ابتدای زندگی آروزی فرزند این است که همچون والدینش باشد. اما وضع در همین جا باقی نمی ماند؛ با افزایش رشد فکری و کشف تدریجی طبقه و جایگاهی که والدینش به آن تعلق دارند و آشنا شدن با والدین دیگر، کودک دست به مقایسه می­زند، او والدین خوب تر و بهتر را با والدین خودش مقایسه می کند و ترجیح می­دهد که والدین بهتر را داشته باشد. بواسطه­ی فعالیت­های خیال پردازانه اش موضوع روابط خانوادگی اش تحت تاثیر این خیال­پردازی ها قرار می­گیرد و این امر تبدیل به راهی برای تحقق آرزوها و تصحیح زندگی او می­شود.
در واقع او با این خیال‌پردازی­ها می­خواهد والدینش را رها کند و کسانی را که موقعیت بهتر و بالاتری دارند، جایگزین والدین خود کند. به عبارتی پدر و مادرش را با کسانی که زندگی بهتری دارند جایگزین می­کند. به نظر می­رسد که این خیال‌پردازی می­تواند تحقق یک امر غیرممکن باشد. دل‌مشغولی با شهرت دیگران، مجالی برای بال و پر دادن به‌ پندار وهم آلود ارتباط او با آنها را فراهم می­کند ونهایتا کودک می­کوشد که والدین خود را با افرادی که جایگاه اجتماعی بالاتری دارند جابجا ‌کند. جایگزین کردن والدین میان‌مایه و معمولی خود با والدینی درخشان­تر و چشمگیرتر، احساس خوبی در او ایجاد می­کند.
نهایتا این فرایند جایگزینی باعث می­شود افراد مشهور و سلبریتی­های محبوب در ساحتی نمادین، در مقام والدین او قرار گیرند.
اینکه کجایند، چه می­کنند، چه می­خورند، چه روابطی دارند تبدیل به موضوع ذهن خیال‌پرداز او می­شود. او آنها را متعلق به خود کرده و رفتار، فکر، مشخصات ظاهری و فیزیکیشان را به نحوی مرتبط با خود می بیند. اینکه «علایق آنها چیست؟»، «ورزش آنها چیست؟»، «سفرهای آنها کجاست؟» و «ارتباطات آنها چیست؟» برای او مهم می­شود.